Σε φάση "απλά χρειάζομαι να γράψω".
Δεν ξέρω, απλά αυτές οι μέρες δεν αντέχονται. Δεν αντέχονται σου λέω. Λιβανίζω τον μισοτελειωμένο καφέ που πίνω απ' το πρωί, περιμένοντας υποσυνείδητα να ξαναπέσει το κουρτινόξυλο και να ανεβαίνω ξανά με τις μπιτζάμες και τα 12ποντα σε καρέκλες να το βάλω στη θέση του, έτσι, για να έχω για κάτι να γκρινιάξω. Και είχα μια χαρά σήμερα που επιτέλους ξύπνησα και θα πήγαινα στο πρωινό μάθημα... αρχίδια. Ούτε μισή σελίδα σημειώσεις δεν μπόρεσα να κρατήσω. Και το μόνο που μου έχει μείνει απ' το μάθημα είναι η φωνή της λογικής μέσα στο κεφάλι μου να ουρλιάζει κάθε φορά που ο νους μου ταξίδευε στο υπερπέραν και όχι σ' αυτά που έγραφε ο πίνακας. Ε και επειδή είδα ότι το να προσέξω τη διάλεξη ήταν ένα άπιαστο όνειρο (και επειδή η κοιλίτσα μου γουργούριζε απ' τις 8 για παγωτό) κατέβηκα απ' το Πανεπιστήμιο και τριγύρισα λίγο στο κέντρο. Σφοδρό λάθος. Με έπιασε η καταναλωτική μου μανία και μόνο παγωτό δεν αγόρασα. Αντιθέτως όλη την Ερμού την έκανα πλούσια (ξανά) και με το παραπάνω. Τουλάχιστον πήρα αυτήν την ωραία, φουξ λάμπα με τα στρας μέσα που κάνει ωραία σχέδια στον τοίχο και έχω να χαζεύω.
//Αναστεναγμός
Άσε που σήμερα είχε έναν άκρως φωτεινό, λαμπερό και εκνευριστικό ήλιο που με έκανε να αναπολώ την απίστευτη χθεσινή, μουντή, μέρα. Τι ωραία που ήταν χτες πλάκα-πλάκα. Έβρεχε του πούστη και λίγοι ήταν οι πυροβολημένοι λάικ μι που τριγυρνούσαν στο νησί απλώνοντας το μπουφάν τους στα βρεγμένα πεζοδρόμια για να αράξουν και να πιουν ήσυχα-ήσυχα τη ρετσίνα τους. Το μόνο που μου είχε ξινίσει ήταν που το π ήταν κλειστό και δεν μπόρεσα να πάω να πληρώσω για τις προάλλες που βάρεσα μια φρίκη μες τη σούρα μου, και μου καρφώθηκε στο μυαλό να φύγω χωρίς να δώσω ευρώ.
//Αναστεναγμός
Και είναι και ότι έχω ξεμείνει από βιβλία. Μαλακία που σήμερα δεν πρόλαβα να πάω απ' το βιβλιοπωλείο να παραγγείλω ξανά την Τριστέσα του Τζ. Κέρουακ (και ναι, εσύ αρχίδι, ναι εσύ, που μου το δανείστηκες και το έχασες, να ξέρεις ότι έχεις εξασφαλίσει ένα καζάνι ολόδικό σου στην κόλαση) και μια συλλογή πεζών του Καζατζάκη. Βέβαια μου πέρασε απ' το μυαλό να τα κατεβάσω σε e-books εάν τα βρω, αλλά 1ον άλλο να έχεις το βιβλίο στα χέρια σου, να το ξεφυλλίζεις για να ανατρέχεις σε σελίδες, να σημειώνεις τα αγαπημένα σου αποφθέγματα και να μυρίζεις αυτήν την απίστευτη μυρωδιά που έχουν τα βιβλία και 2ον μου κόψανε το ίντερνετ -για ποιο πούστη λόγο δεν ξέρω, αλλά όλοι κατανοούμε τη νοητική στέρηση που διακατέχει τον ΟΤΕ στο νησί- και ο μαλάκας ο γείτονας μένει μακριά, οπότε με 2 γραμμούλες σήμα μόνο αρχίδια μπορώ να κατεβάσω.
//Αναστεναγμός
//Σιωπή ΑΚΑ διάλειμμα για τσιγάρο
Και που είχα μείνει? Α, ναι. Είναι κι εκείνη που μου λείπει οικτρά και έχει γίνει ο νο1 λόγος της μελαγχολίας μου και με βασανίζει που δεν με συγχωρεί και με βασανίζει που χτυπάω τη κεφάλα μου στον τοίχο για να την ξεχάσω και δεν κάνει, γατί ήδη το πρώτο καρούμπαλο άρχισε να αχνοφαίνεται. Και είναι κι εκείνος που τον περιμένω τόσο πολύ να έρθει γιατί μου έχει λείψει, αλλά τρέμω στην ιδέα να περάσουμε πάνω από βδομάδα μαζί, στο σπίτι μου, στον χώρο μου. Δε βαριέσαι... τουλάχιστον 1ον κατάφερα να αδειάσω τη χοληδόχο κύστη μου, βγάζοντας όση μνησικακία είχε μαζευτεί μέσα μου, στο καταλληλότερο άτομο -και μιας και σε θυμήθηκα, φακ οφ καριόλη, το ντιλίτ που μου έριξες το καταφχαριστήθηκα όπως και την αμηχανία στο βλέμμα σου όταν σε έκανα ρεζίλι- και 2ον νιώθω τις λιγούρες και το πρήξιμο της περιόδου που έρχεται. Ωραία, καμία εγκυμοσύνη κι αυτόν τον μήνα. Καλά είμαστε.
//Αναστεναγμός
Πάω να ρίξω το κουρτινόξυλο. Δεν το βλέπω να πέφτει από μόνο του.
No comments:
Post a Comment