- Απλά περίμενε μέχρι να φύγω. Όταν φύγω από εδώ όλα θα φτιάξουν. Όλα θα είναι πολύ μακριά για να με βλάψουν.
Σωπαίνω. Τι να πω? Κι εγώ τα ίδια δεν έλεγα όταν ήμουν 3η λυκείου? Δεν θα πω τίποτα. Είναι κάτι που θα το αντιληφθεί μόνη της.
Υπήρξα κι εγώ στη θέση της. Όταν έμαθα ότι πέρασα, ετοίμαζα μανιωδώς τα πράγματά μου, ήμουν συνεχώς ενθουσιασμένη και τέλος, έριξα ένα μεγάλο φάσκελο προς όλες τις κατευθύνσεις και μπήκα στο πολυπόθητο πλοίο για να φύγω απ' όλους αυτούς τους παπάρες που τόσα χρόνια μου γάμησαν την αυτοεκτίμηση, μου πέταξαν τον εγωισμό στο πάτωμα, και μου έφτυσαν την περηφάνια με όποιο τρόπο μπορούσαν. Και όλα ήταν όμορφα στην αρχή. Όλα ήταν απλά υπέροχα. Μέχρι τη στιγμή που αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι επειδή άφησες εκείνους πίσω και επειδή οι αναμνήσεις σταμάτησαν να προκαλούν πόνο, δεν σημαίνει ότι τα σημάδια που άφησαν πάνω σου θα ξεθωριάσουν. Συνειδητοποιείς ότι όλος αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος ναι μεν δεν είναι πια παρόν, αλλά έχει χαραχτεί σε κάθε ίντσα του κορμιού σου, κάνοντάς σε κάτι που δεν είσαι -στην προκειμένη μια καλοκάγαθη πλην σκατόψυχη καριόλα. Και αντιλαμβάνεσαι ότι όχι μόνο κουβαλάς στις πλάτες σου το παρελθόν που νόμιζες ότι εγκατέλειψες αλλά φορτώνεσαι και χίλια δυο νέα προβλήματα που πάνε πακέτο με τη "νέα αρχη". Με λίγα λόγια όσο τρέχεις να ξεφύγεις απ' τα θέματα που έχεις, τόσα περισσότερα μαζεύεις, και μαζεύεις, και μαζεύεις, ΚΑΙ ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΖΕΥΕΙΣ. Και ή απλά θα κάτσεις να τα αντιμετωπίσεις ή θα αρχίσει ένα νέο φευγιό, το οποίο ξεκινάς με την ελπίδα ότι απλά πήγε κάτι στραβά σ' αυτό.
Υπήρξα κι εγώ στη θέση της. Όταν έμαθα ότι πέρασα, ετοίμαζα μανιωδώς τα πράγματά μου, ήμουν συνεχώς ενθουσιασμένη και τέλος, έριξα ένα μεγάλο φάσκελο προς όλες τις κατευθύνσεις και μπήκα στο πολυπόθητο πλοίο για να φύγω απ' όλους αυτούς τους παπάρες που τόσα χρόνια μου γάμησαν την αυτοεκτίμηση, μου πέταξαν τον εγωισμό στο πάτωμα, και μου έφτυσαν την περηφάνια με όποιο τρόπο μπορούσαν. Και όλα ήταν όμορφα στην αρχή. Όλα ήταν απλά υπέροχα. Μέχρι τη στιγμή που αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι επειδή άφησες εκείνους πίσω και επειδή οι αναμνήσεις σταμάτησαν να προκαλούν πόνο, δεν σημαίνει ότι τα σημάδια που άφησαν πάνω σου θα ξεθωριάσουν. Συνειδητοποιείς ότι όλος αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος ναι μεν δεν είναι πια παρόν, αλλά έχει χαραχτεί σε κάθε ίντσα του κορμιού σου, κάνοντάς σε κάτι που δεν είσαι -στην προκειμένη μια καλοκάγαθη πλην σκατόψυχη καριόλα. Και αντιλαμβάνεσαι ότι όχι μόνο κουβαλάς στις πλάτες σου το παρελθόν που νόμιζες ότι εγκατέλειψες αλλά φορτώνεσαι και χίλια δυο νέα προβλήματα που πάνε πακέτο με τη "νέα αρχη". Με λίγα λόγια όσο τρέχεις να ξεφύγεις απ' τα θέματα που έχεις, τόσα περισσότερα μαζεύεις, και μαζεύεις, και μαζεύεις, ΚΑΙ ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΖΕΥΕΙΣ. Και ή απλά θα κάτσεις να τα αντιμετωπίσεις ή θα αρχίσει ένα νέο φευγιό, το οποίο ξεκινάς με την ελπίδα ότι απλά πήγε κάτι στραβά σ' αυτό.
Στο τέλος απλά μένεις να αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος, ενώ μέσα σου ξέρεις πολύ καλά την απάντηση.
- Όλα θα γίνουν καλυτερα. Θα φτιάξουν, θα δεις... Θα δεις...
No comments:
Post a Comment