Κάψτε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Ή τουλάχιστον το μισό)

Γιατί? Γιατί η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό για να περιγράψω το Πανεπιστήμιο είναι: ΑΣΧΗΜΙΑ.

Γιατί η πλειονότητα είναι όλοι και όλες τόσο άσχημοι εκεί μέσα –και δεν εννοώ εμφανισιακά. Μη μιλήσω για την καλλιτεχνική στέρηση που σας διακατέχει. Και είστε άσχημοι, απ’ την προσωπικότητα, μέχρι την μουσική, μέχρι τα πάντα. Και στην τελική συγνώμη που δεν ακούω το χιλιομασημένο ποπ μπιτάκι που βγήκε πρόσφατα, δεν συχνάζω στο μάνκι, το λίβινγκ, το μαρούς και δεν αποκαλώ φρικιό και ξέκωλο όποιον ντύνεται διαφορετικά από μένα. Ναι, για σας μιλάω, εσάς που μαζεύεστε σε πηγαδάκια στο κυλικείο και σχολιάζεται οποιοδήποτε δίποδο –μην πω και τετράποδο, γιατί μέχρι και τα αθώα σκυλάκια έχω ακούσει να κράζετε, τζιζους δηλαδή– περνάει την καταραμένη είσοδο για να πάρει έναν καφέ ν’ ανοίξει το μάτι του. Πόσες φορές έχω ακούσει να κράζετε συναδέλφους με τζίβες, μακριές έθνικ φούστες, άτομα με πολύχρωμα μαλλιά, άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, άτομα με παραπάνω κιλά, εμένα την ίδια, και ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ. Πάω στοίχημα καταλάθος σε καθρέφτη να κοιτιόσασταν, θα ξεκινούσατε το κρα.

Όχι, δεν θα ασκήσω λογοκρισία.

Όχι, δεν θα κράξω πολύ.

Αλλά γιατί μωρή χαρβάλω να κάτσεις να σχολιάσεις όλους αυτούς που στο κάτω κάτω ούτε που γυρνάνε να κράξουν τα εξωγήινα, τεράστια, χίπστερ γυαλιά σου και τη 12ποντη γόβα που δεν ξέρεις να περπατάς κάθε βράδυ που ξενυχτάς στο μάνκι και ενημερώνεις γι αυτό όλο το φεισμπουκ?

Και παρόλο που δεν με ευχαριστεί ιδιαίτερα, κυρίως επειδή έχουμε τελείως διαφορετική ιδεολογία, τα άτομα που συμπαθώ εκτιμώ στο πανεπιστήμιο είναι οι αναρχικοί μη κομματικοποιημένοι/παραταξιοποιημένοι τισκατά. Γιατί? Γιατί θα πάρουν μια μπύρα στο χέρι, θα κάτσουν σκαλάκια και θα είναι πρόθυμοι να συζητήσουν, να γελάσουν, να ανταλλάξουν απόψεις και μαλακίες με τον οποιονδήποτε. Θα κάνουν τα πιο γαμάτα πάρτι, θα χορεύουν λες και δεν υπάρχει αύριο, θα τα πίνουν με τον κάθε άγνωστο και απλά θα περνάνε καλά. Διοργανώσουν πολιτικές συζητήσεις στο Μπίνειο, έχουν προβολές ταινιών, έχουν τον ραδιοφωνικό σταθμό τους, βγαίνουν σε πορείες και μέσα απ’ όλα αυτά στηρίζουν την ιδεολογία τους και εκφράζουν άφοβα τα πιστεύω τους χωρίς –και πιστέψτε με αυτό είναι πολύ σημαντικό –να χαδεύουν κανενός καριόλη τ’ αυτάκια, να γλείφουν τον κάθε στόκο και χωρίς να στηρίζονται από κάποιο μεγάλο κόμμα για να πάρουν άτομα με το μέρος τους.

Δυστυχώς όμως όλοι αυτοί καλύπτονται απ’ το γκλάμουρνες των από πάνω. Στους οποίους από πάνω εύχομαι ολόψυχα να τους πατήσει τρένο, ειδικά αυτούς που επικαλέστηκαν το όνομά μου επί ματαίω. Και να είστε ευγνώμονες που σας εύχομαι αυτήν την τύχη, γιατί θα μπορούσα να φανταστώ έναν πολύ πιο οδυνηρό θάνατο αλλά σε αντίθεση με σας εγώ διατηρώ την καλοσύνη μου. Εύχομαι λοιπόν να γίνεται λιώμα και να μαζέψουμε τα εντόσθιά σας, να τα κάψουμε και να φτιάξουμε χρώματα με την τέφρα τους <3

Ή πιο απλά τέλος πάντων κιλλ δεμ μπιφόρ δέι λέι εγκς.

Πάω να καπνίσω τα τσιγάρα που έκλαψαν ως τώρα τα πνευμόνια μου.

Εις το επανιδείν.