Memories never say goodbye/Honey, you knew, you could never hurt me like i hurt you

Και θέλω να ξανανιώσω τον παλμό όλης της Αθήνας με την Κ. όπως τότε .

 .

Το ατελείωτο περπάτημα στους δρόμους και τα οτοστόπ νωρίς το πρωί, με το μόνο που να έχουμε στις τσέπες μας και να θυμίζει λεφτά να είναι ένα χαρτονόμισμα απ’ τη μονόπολη.

 .

Τα redbull που καταναλώναμε. Πρωί-μεσημέρι-βράδυ.

 .

Εκείνος ο τοίχος στην Ομόνοια που είχα γράψει μια αγαπημένη μου φράση και τα γέλια της όταν κατέληξα να ξερνάω πάνω του.

 .

Ο καυγάς στο Φοξ και το πρώτο μας φιλί.

 .

Οι εξομολογήσεις το απόβραδο, στο πάτωμα του σπιτιού της, αφού είχαμε αναλύσει τους στίχους από κάθε τραγούδι των placebo.

 .

Δέκα το πρωί, να κρατάω την τσάντα της και να τρέχουμε για να προλάβει το λεωφορείο, με τη μπύρα στο χέρι κι ακόμα μεθυσμένη, γιατί έδινε μάθημα στο Πανεπιστήμιο και το είχε ξεχάσει.

 .

Το κυνηγητό με τον ταξιτζή επειδή φύγαμε χωρίς να τον πληρώσουμε.

 .

Το βράδυ που μείναμε άστεγες γιατί ξεχάσαμε τα κλειδιά και κοιμηθήκαμε στα γρασίδια.

 .

Οι ατέλειωτες γόπες στο πάτωμα και τα χιλιοχρησιμοποιημένα πλαστικά ποτήρια για καφέ.

 .

Το βαλς μέσα στο μετρό με τα φουσκωτά μπαλόνια μπομπ σφουγγαράκι.

 .

Το βίντεο με το οποίο απειλούσαμε τον Geo όταν έλεγε ότι θα πέσει στο λιμάνι του Πειραιά. Και έπεσε.

 .

Το απίστευτο πατρονάρισμα που μου έκανε, η κριτική και οι ατέλειωτες ερωτήσεις της.

 .

Με ξέρεις. κι ακριβώς επειδή με ξέρεις δεν έχεις δικαιολογία. Δεν θα πω ότι φταις, αλλά ούτε θα δεχτώ ότι φταίω εγώ. Δε φταίω που είμαι ο εαυτός μου - Δε φταίω που κάποτε με δέχτηκες όπως είμαι.

- Ό, τι κι αν γίνει, ορκίσου ότι θα μείνουμε φίλες και θα ξανάρθεις.

Εγώ ορκίστηκα. Εσύ?