Ο Κόσμος είναι ένα Αεροπλάνο

Φουλ τα βιβλία τις τελευταίες μέρες μου έχουν φάει την ψυχή. Το εννοώ. Όσους κόσμους κι αν ζήσεις μέσα απ' τα βιβλία, όσες γνώσεις κι αν πάρεις, όταν φτάνουν σε σημείο να σε κρατάνε επίμονα  κουλουριασμένο μέσα στις αμέτρητες σελίδες τους, γεμίζοντάς σε με εμμονές με τις άπειρες πληροφορίες για σκέψη, νιώθεις τον εθισμό και τη σταδιακή απομάκρυνση απ' την πραγματικότητά σου. 
"Ελευθερώθηκα απ' τα βιβλία. Για χρόνια δεν εδιάβασα τίποτε, και αυτό ήταν το μεγαλύτερο ευεργέτημα που έκανα ποτέ στον εαυτο μου", συνήθιζε να λέει ο Νίτσε.
Τα βιβλία λοιπόν με αποσπούν συνεχώς τις τελευταίες μέρες απ' το διάβασμα μου για την εξεταστική, και με αφορμή ένα βιβλίο που ξαναέπιασα στα χέρια μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος είναι ένα αεροπλάνο.

Κάποιοι άνθρωποι είναι πιλότοι.
Κάποιο άνθρωποι είναι επιβάτες.
Κάποιοι οδηγούν και κάποιοι επαναπαύονται βολικά στις θέσεις τους και πηγαίνουν όπου τους τραβήξουν οι πρώτοι.

Οι πιλότοι είναι ανήσυχα πνεύματα .
Στους πιλοτους ανήκει ο κόσμος.
Η μόνη γνώση που έχει σημασία γι αυτούς είναι εκείνη που αποκτούν μονάχοι τους, κάνοντας αυτό που θέλουν να κάνουν.
Είναι ελεύθεροι να αλλάξουν γνώμη, να διαλέξουν άλλο μέλλον ή άλλο παρελθόν.
Οι πιλότοι μπορεί να πουλήσουν κάρβουνα στον Διάβολο.

Οι επιβάτες είναι ήσυχα πνεύματα, βολικά -αν όχι βολεμένα.
Οι επιβάτες ανήκουν στον κόσμο.
Οι γνώσεις τους είναι αναμασημένες, γνώσεις άλλων, δεν έχουν αποκλειστικά δική τους γνώμη πάνω σε κάτι, απο δικά τους βιώματα.
Συμβιβάζονται με το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον τους, όποιο κι αν είναι αυτό.
Οι επιβάτες μπορεί να αγοράσουν αέρα από άστεγο.

Δεν ξέρω. Αρχίζω να έχω την εντύπωση ότι εγώ είμαι απλά αεροσυνοδός.
Αλλά.
Το κύριο ερωτημα δεν είναι που κατατάσσεσαι. Αλλά το που επιθυμείς να καταταχτείς.
Και για να κλείσω:

"Ποτέ δε συμβαίνει να έχεις μια επιθυμία χωρίς να έχεις συγχρόνως και τη δυναμη για την πραγματοποίηση της. Μπορεί, ωστόσο, ν' αναγκαστείς να εργαστείς γι αυτό" -Ρίτσαρντ Μπαχ