Η πιο εκνευριστικά ηλιθιότατη φράση που έχω ακούσει τις τελευταίες ημέρες να την πιπιλάνε πολλοι.
Κοίτα να δεις πως πάει.
Όχι.
Δεν έχουμε όλοι ψυχολογικά. Όλοι έχουμε ορισμένους φόβους και ανασφάλειες. Ψυχολογικά έχουν οι άνθρωποι που η ψυχική τους υγεία δεν τους επιτρέπει να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητά τους. Ψυχολογικά δεν σου αφήνει ο γκόμενος που σε παράτησε και σε πλήγωσε, ψυχολογικά σου αφήνει ο γκόμενος που σε κακοποιούσε λεκτικά και σωματικά και τρεμεις να βγεις απ' το σπίτι σου και ν' αντικρίσεις καθρέφτη.
Υπάρχουν άνθρωποι που παθαίνουν κρίσεις πανικού/άγχους όταν βρίσκονται ανάμεσα σε πολλά άτομα. Υπάρχουν άνθρωποι που πλένονται μέχρι να βγει το δέρμα τους γιατί δεν μπορούν αλλιώς. Υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν να ξαπλώσουν να κοιμηθούν διότι έχουν κρίσεις νυχτερινών τρόμων. Υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν από διάφορες διαταραχές της συμπεριφοράς ή της προσωπικότητας και είναι απίστευτα δύσκολο να ενταχτούν και να προσαρμοστούν σε μια κοινωνία διότι τα ψυχολογικά προβλήματα τους το καθιστούν αφάνταστα δύσκολο.
Και για να φέρω και ένα ελαφρύ παράδειγμα που είναι κοντά σε όλους μας λίγο πολυ -μιας και ο καρκίνος ειναι η νέα μάστιγα- πόσοι από όλους εμάς έχουν ζήσει κοντά σε κάποιο άτομο που κατάφερε και ξεπέρασε τον καρκίνο? Αρκετοί φαντάζομαι. Έχει κανείς αναλογιστεί τι τραύμα έχει αφήσει αυτή η ασθένεια σ' εκείνο το άτομο? Πέρα απ' την απόλυτη φρίκη της χημειοθεραπείας, που τον καθιστά για παραπάνω από χρόνο καθηλωμένο σε ένα κρεβάτι να ξερνάει το μέσα του, την αλωπεκία, την κατάθλιψη και όλα αυτά τα ωραία, έχει και τον απόλυτα δικαιολογημένο φόβο του ότι ίσως, πιθανό, να χάσει και τη ζωή του. Και τα ξεπερνάει όλα αυτά. Σωματικά. Διότι και αφού περάσει αυτόν το γολγοθά, ψυχικά έχει να περάσει κι άλλον, γιατί μια τραυματική εμπειρία δεν παύει έτσι απλά.
Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι τραγούδι της λανα ντελ ρει. Ούτε ο μυστήρια γοητευτικός καταθλιπτικός έφηβος μιας σειράς. Είναι μια πραγματική κόλαση, που μέσα της δεν χωράει τίποτα το μελαγχολικά ωραίο ή γοητευτικά περίεργο κι απόμακρο. Αυτό το κοινωνικό μοτίβο που ρομαντικοποιεί τα ψυχολογικά προβλήματα πρέπει κάποτε να σταματήσει. Διότι ευτελίζει τον αγώνα που δίνουν κάποια άτομα που, για να ανταπεξέλθουν, ορισμένες φορές υποβάλουν τον εαυτό τους σε φαρμακευτική αγωγή που, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, επιφέρει παρενέργειες όπως η ναυτία, η αυπνία, η κεφαλαλγία και μηδενική όρεξη και σεξουαλική λίμπιντο.
Αν τα περνούσαν όλοι αυτά, τότε να δω πόσοι θα γράφανε στους τοίχους "όλοι έχουμε ψυχολογικά μωρό μου".
Δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα. Όποιος μου την ξαναπεί την συγκεκριμένη μαλακία, θα του στείλω copy/paste το λινκ σου. Μπράβο σου.
ReplyDeleteΤο χειρότερο είναι πως το ακούς από άτομα που δεν έχουν πια τη δικαιολογία της εφηβικής άγνοιας.
DeleteΚαι ειδικότερα για τις μορφές κατάθλιψης που ορισμένοι συνεχίζουν να αγνοούν την αληθοφάνεια της ύπαρξής τους. Είναι αδιανόητο να λες σε ενα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη "όλοι έχουμε ψυχολογικά αλλά η ζωή είναι ωραία, μη μιζεριάζεις". Είναι μια ασθένεια που σου ακυρώνει την έμφυτη θέληση για ζωή που έχουν όλα τα έμβια όντα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να το βαφτίσεις τεμπελιά ή απλό φόβο και δειλία για το τι θα σου φέρει η ζωή. Διότι εν τέλει η δειλία, ίσως και φόβος, είναι ένστικτο αυτοσυντήρησης, το οποίο ένστικτο, τα καταθλιπτικά άτομα δεν διαθέτουν και καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια να το αποκτήσουν.
Η θέληση για ζωή είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει κανείς, γαμώτο. Όταν κάποιος έχει χάσει κάτι τέτοιο, και δεν εννοώ μέσα σε μια στιγμή αδυναμίας, αλλά μια κατάσταση που διαρκεί μεγάλα χρονικά διαστήματα από βδομάδες μέχρι και χρόνια ολόκληρα, αναλόγως τη μορφή κατάθλιψης, είναι αδικαιολόγητη η αμφισβήτηση του προβλήματος και εξίσου αδικαιολόγητες οι μικροσυμβουλές τύπου "έχεις τα τάδε άτομα να σ' αγαπάνε και τα τάδε αγαθά, δεν έχεις λόγο να μην είσαι χαρουμενος, άλλοι δεν έχουν τίποτα" που το μόνο που προσφέρουν σε ένα τέτοιο άτομο είναι επιπλέον ευθύνες (διότι νιώθει ότι απογοητεύει και στεναχωρεί τα κοντινά του άτομα γιατί δεν του προσφέρουν χαρά), τύψεις (γιατί τα αγαθά που έχει επισης δεν του προσφέρουν χαρά) και εν τέλει παραπάνω απελπισία και αυτο-μίσος.
Ντροπή, φίλη μου. Μόνο ντροπή. Ειδικά άμα υπάρχουν τέτοια άτομα στο κοντινό περιβάλλον κάποιου, πριν αρχίσουν την οποιαδήποτε καλομακιγιαρισμένη, με προτροπές και συμβουλές, κριτική (διότι για κριτική επρόκειτο) καλό θα ήταν να ενημερώνονται επάνω στο θέμα εάν θέλουν να κατανοήσουν, να καταλάβουν και τέλος, όντως, να βοηθήσουν το συγκεκριμένο άτομο.
Έδωσα πόνο. Άλλη φορά θα σου απαντάω τα κατεβατά κατευθείαν στο μειλ όπως παλιά.
DeleteΣυμφοιτητές μου τελειόφοιτοι, τόσο κατασταλαγμένη και ακριβή άποψη, πίστεψέ με δεν την έχουν. Είσαι έξυπνο κορίτσι, και είναι πολύ καλό για εσένα που είσαι και τόσο ενημερωμένη σε αυτά τα ζητήματα. Ίσως δεν πρέπει να το έχω μόνο ως απάντηση το λινκ, ίσως πρέπει να το έχω και σαν επιβεβαίωση, γιατί μερικές φορές η ενοχή του αρρώστου υπερσκιάζει τα γεγονότα και την κρίση.
DeleteΣε ευχαριστώ προσωπικά για αυτό το ποστ, βοήθησες με πολλούς τρόπους. Φυσικά και οτιδήποτε θελήσεις νιώσε ελεύθερη να μου στείλεις.
Γι αυτό είναι οι διαχρονικοί internet pals.
DeleteΊσως επικαλεστώ τη βοήθειά σου και την ευχέρεια του λόγου σου, σε μια απ' τις άπειρες εργασίες που έχω, και έχει σαν θέμα να πάρουμε μια ταινία που μας αρέσει και να την αναλύσουμε (όσον αφορά την αισθητική της).
Κάνε λίστα με τις ταινίες που σ' αρέσουν μπας και βρούμε καμιά κοινή χαχαχαχ.
Bad habits die hard. ;)
Deletehttp://www.imdb.com/title/tt2733258/ μετα-σινεμά να τους σαλέψεις αμετάκλητα. Μιάμιση ώρα εγκεφαλικού οργασμού.