Όλα εκεί μέσα ήταν φοβερά μπερδεμένα όταν μου είπες πως μ’ αγαπούσες..Οι ευχάριστες στιγμές είχαν φτερουγίσει σαν τα τρομαγμένα πουλιά και η ευφορία που ένιωσα είχε χαθεί σαν άνεμος έξω απ’ τα ανοιχτά παράθυρα. Οι διάβολοι του μυαλού μου χόρευαν και χόρευαν μέσα στο κεφάλι μου, τραγουδώντας μακάβριες τρίλιες που θύμιζαν το ραγισμένο σου βλέμμα.
Εκμετάλλευση.
Εκμετάλλευση.
Εκμετάλλευση.
Εκμεταλλεύτηκα ότι μπορούσα απ’ τον αδύναμο εαυτό σου. Σε κοιτούσα να πέφτεις ενάντια στη θέλησή σου. Κράτησα την τελευταία σου πνοή ζωής. Απομύζησα μέχρι και το τελευταίο συναίσθημα που μπόρεσες να νιώσεις, ασίγαστα, σαν αντίχριστος θαμμένος βαθιά στον ίδιο σου τον εαυτό, με την απληστία και την λαγνεία που μ’ έχουν αρρωστήσει.
Και φεύγοντας σαν ίσκιος που δεν αντέχει στο σκοτάδι και χάνεται, σε έκανα δικό μου. Όταν σε κατέστρεψα. Όταν σε διέλυσα. Σε έκανα δικό μου.
Προσπάθησα να σε σκοτώσω με την αγάπη σου για μένα.
......
Και εσύ με σκότωσες με το δηλητήριο της καρδιάς μου.
No comments:
Post a Comment