Και τρίψε.
Τρίψε καλά. Με γυαλόχαρτο αν χρειαστεί.
Τρίψε να φύγει η βρωμιά.
Να φύγουνε οι λεκέδες απ'τις βωμολοχίες που καρφίτσωσαν επάνω στο κορμί σου.
Τριψε δυνατά.
Να φύγουνε οι λάσπες κ η ξεφτίλα που άφησαν σιχαμένοι άνδρες δίχως ανδρισμό στο δέρμα σου.
Τρίψε με μανία.
Να φύγουνε οι λέρες απ' την υποκρισία και τα ψέμματα των λυκοφιλιων.
Τρίψε ανάμεσα στις γρατζουνιές, εκεί που μαζεύεται το πηχτό, ξεβρασμένο αίμα.
Να φύγει η βρωμιά.
Η βρωμιά, η βρωμιά.
Ένας χρόνος πέρασε και ακόμη να πλυθούν.
Τρίψε καλά το σακατεμένο δέρμα -ήδη κουφάρι είναι.
Ξέπλυνε τις πληγές, μα μην τις καλύψεις.
Εκεί, να τις βλέπεις, να φαίνονται -να τις αντικρίζεις συνέχεια, να θυμάσαι πάντα.
Μέχρι να σταματήσεις να αποτραβάς το βλέμμα σου απ' αυτές και να μάθεις να αποτραβάς το βλέμμα σου από λάθος ανθρώπους.
No comments:
Post a Comment