Όταν κάτι σε χαλάει το καταστρέφεις, αυτό ξέρω

Και παραδόξως, με πολύ προσπάθεια, όντως δουλεύει. Γιατί κακά τα ψέμματα. Όσο δύσκολο είναι να παραμένεις δυστυχισμένος τόσο, και ακόμη δυσκολότερο, είναι να είσαι χαρούμενος.

Καταρχάς λοιπόν άφησα στην άκρη τραυματικές αναμνήσεις -που ήταν και το πιο δύσκολο εντέλει.
Απομακρύνθηκα από άτομα που με έκαναν να νιώθω ανασφαλής και άβολα όπως επίσης εγκατέλειψα την προσπάθεια να επενδύω πολλά σε σχέσεις.
Σταμάτησα να σκέφτομαι μανιωδώς το μέλλον, με αποτέλεσμα να διώξω το αρρωστημένο άγχος που συνηθίζω να κουβαλάω και δεν με άφηνε να αντεπεξέλθω σε πολλές απ' τις υποχρεώσεις μου.
Πήρα απόφαση ότι οι ζωές μας δεν βασίζονται σε κάποιο άρρωστο σενάριο που έγραψε ένας ψυχάκιας θεός, αλλά σε ένα άρρωστο σενάριο που γράψαμε εμείς, μόνοι, ολομόναχοι -ίσως με την παρηγοριά ότι το κάναμε υποσυνείδητα. 
Άρχισα να διαχειρίζομαι σωστα (!) τα χρήματά μου και -παρά την ενόχληση που μου προκαλεί- έφτιαξα ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα που (όσο μπορώ) το τηρώ, και για να είμαι ειλικρινής, με βοήθησε.
Έχω καταφέρει να ηρεμώ τον εαυτό μου, έχω ελαττώσει τις εκρήξεις θυμού και η κυκλοθυμία μου σταμάτησε να είναι τόσο έντονη, έχω κόψει την υπερβολική κατανάλωση αλκοολ και -το καλύτερο- τα φαστ φουντ.

Όταν αντιλαμβάνεσαι πραγματικά ότι το κυρίως πρόβλημα δεν είναι γύρω σου αλλά μέσα στο κεφάλι σου, όλα φαντάζουν πιο εύκολα. Και αυτό το είπε ένας φαινομενικά αντιπαθέστατος κι εριστικός νεαρός που κατέληξε εντέλει να γίνει ο καλοκαιρινός μου έρωτας για τρία βράδια στη Χαλκίδα, που δεν θα αντάλλαζα για τίποτε στον κόσμο. Σε δύο μέρες γνωρίστηκα με ένα ατομο όσο δεν έχω γνωριστεί με άτομα που ξέρω χρόνια. Το μόνο που με ξενερώνει είναι ότι το πρώτο μας φιλί το δώσαμε ενώ έπαιζε ντεθροκ. Ωστόσο οι επόμενες βραδιές μας είχανε ένα ωραιότατο μπλουζ και τζαζ σάουντρακ που έκανε το καρδουλίνι μου να πεταρίζει. Έπρεπε να τον πάρω μαζί μου. Νιώθω τόσο άνετα μ' αυτόν που μπορώ άφοβα να του καταστρέψω τον εγκέφαλο με οτιδηποτε περνάει απ' το μυαλό μου. Υπομονή. Το καλοκαίρι αδημονεί να επιστρέψει.

Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι περνάω πολύ χρόνο μόνη μου και ίσως να μην μου βγει σε καλό. Ειδικά όταν αναπολώ στιγμές άφθονης κι ακατέργαστης τρέλας στην Κομοτηνή -Χ.Ε.Π.Α σε σένα αναφέρομαι- μιας και εδώ είναι λίγο άτονα και μελαγχολικά προς το παρόν.
Ελπίζω η καλή μου διάθεση να κρατήσει όσο περισσότερο μου επιτρέπουν οι συνθήκες.

Άλλωστε πάντα θα υπάρχει κάτι να καταστρέψεις.
Και πάντα κάτι να λείπει.