Πως να κρυφτείς...

...Και καταρχάς, πώς να πνίξεις έναν έρωτα μέσα σ' ένα ποτήρι?
Πόσο κρασί χρειάζεται άραγε να τον διαλύσει, το μπουκάλι είναι ακόμη γεμάτο.
Και που να εναποθέσω την κουρασμένη μου ψυχή, που κανένας δεν είναι διατεθειμένος να κρατήσει μια χούφτα δάκρυα απ' αυτήν?
Και μη μου δώσεις πάλι τον εαυτό σου για παράδειγμα.
Δεν τον χρειάζομαι.
Δεν τον λατρεύω.
Δεν σε θέλω.
Ούτε λιγάκι.

"Σε στηρίζω. Πάντα θα σε στηρίζω. Μακάρι να έβλεπες τον εαυτό σου όπως τον βλέπω εγώ"
Μα κάθε φορά που αντικρίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, εσύ τον ραγίζεις με μόχθο και μανία.
Να με βλέπω κομμάτια -να με βλέπω σπασμένη και τσακισμένη.

Αλλά μου έδειξες τους αγαπημένους σου δίσκους.
Αλλά μου έδειξες τις εμμονές σου.

Αλλά μου έδωσες κι ένα λουλούδι.

Και δώσε μου πάλι τον εαυτό σου για παράδειγμα.
Τον χρειάζομαι.
Τον λατρεύω.
Σε θέλω.
Λιγάκι.

Δεν πειράζει που τα βλέπεις όλα λευκά.
Και δεν πειράζει που τα βλέπω όλα μαύρα.
Στ' ορκίζομαι πως θα χαθούμε γλυκά οι δυο μας στο γκρι.
Κι ας τελειώνει το μπουκάλι με το κρασί.

Κι ας είμαι εγώ εδώ - Κι ας είσαι εσύ εκεί.