Ω, κρασί

Μετά την καταιγίδα λένε βγαίνει ο ήλιος και είναι αλήθεια -εάν το δούμε μόνο από καιρικής απόψεως.
Σήμερα είχε καθαρό ουρανό, ή τουλάχιστον έτσι μου είπαν, γιατί εγώ τον έχασα.
Είναι οι συνέπειες όταν ξεφεύγω απ' το πρόγραμμά μου και καταλήγω να ξυπνάω τα μαύρα απογεύματα και αντί για καθαρό ουρανό να αντικρίζω, όχι μαυρίλα, αυτό το ακαθόριστο, σκοτεινό κενό που βλέπεις όταν κλείνεις για πολύ ώρα τα μάτια σου, λόγω νύστας.

Διανύω την περίοδο που ξαναβγαίνει στην επιφάνεια ο κυνικός μου εαυτός και ξεδιπλώνομαι στο χάος και μια ντουζίνα ανούσιες κουβέντες τα βραδια. Να κάθομαι και να παρατηρώ την παρέα μου να πίνουν μπύρες και να εξιστορούν μαζί μ' εμένα ατέλειωτες χαζομάρες.
Και να αναρωτιέμαι γιατί καρκινώνω τον εγκέφαλό μου με μεγάλες δόσεις πραγματικότητας, αντί να χωθώ μέσα στο καινούριο μου βιβλίο και να σηκωθώ μετά από κάνα μήνα.
Να δω τον καθαρό ουρανό, σμιλεμένο με λέξεις και εικόνες του βιβλίου που αποτυπώθηκαν στο υποσυνείδητό μου.  

Δεν μπορώ να γράψω σοϊκά ούτε καν γι αυτό.
Ίσως να φταίει το γαμωμπλόγκ. Χρειάζεται μια εντατική, εμφανισιακή, αλλαγή. Πέρα απ' τα κλαψορομαντικά ποστ γεμάτα ανασφάλεια που αγγίζουν ορισμένες σάπιες ψυχούλες και ξεκλέβω ένα κομπλιμέντο, δεν είναι ένα γαμημένο loveblog. Είναι μια απαισιοδοξία, μια μισανθωρπία και μια σιχασιά. Είναι ένας εμετός μωρού. Ο τίτλος λέει "Πτώματα και διαμελισμένες Πεταλούδες" και είναι μωβ με βικτοριανό μπακγράουντ. Απλά δεν κολλάει.
Απ' την άλλη ίσως να φταίω απλά εγώ. Δεν είμαι συγγραφέας. Έχω φθηνό λεξιλόγιο, μικρή φαντασία, λίγα βιώματα και ας μην αναφέρουμε καν την συνοχή στα κείμενά μου. Αλλά έτσι μ' αρέσει. Φθηνή γλώσσα, ίχνος συνοχής, μηδενική σκέψη. Δεν θέλω να συλλογίζομαι , γράφω για να βγάλω σκέψεις που μου σαπίζουν την ψυχή, όχι για να γεμίσω καινούριες. Δε θέλω να γίνω συγγραφέας.

Ίσως απλά δεν είναι για μένα.

Ή ίσως εγώ να μην είμαι γι αυτό.

Όπως και να 'χει, θα γυρίσω στη γλυκόπικρη καθημερινότητά μου, μέχρι να έρθει το τέλος της αιωνιότητας μαζί με τον θάνατό μου και ως τότε θα καταπίνω πλασίμπο, όπως όλοι έχουμε συνηθίσει να κάνουμε εκ φύσεως.