Maybe some women aren't meant to be tamed. Maybe they just need to run free.

- Έμαθα πως είναι.
- Πως είναι τι?
- Ο έρωτας.
- Επιτέλους! Χαίρομαι.
- Δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Καθόλου. 
- Γιατί?
- Ο κόσμος μου, η καθημερινότητά μου έγινε άνω κάτω. Όλα άρχισαν να κάνουν κύκλους γύρω του. Δεν μ' αρέσει. Δεν το θέλω. Όλα έχουν ξεφύγει απ' τον έλεγχο μου.
- Έτσι πρέπει.
- Όχι. Έκανε εκείνο να επιστρέψει.
- Δεν φταίει αυτός που δεν μπορείς να σηκωθείς απ' το κρεβάτι.
- Αυτός φταίει. Γίνεται να εθιστείς σε έναν άνθρωπο?
- Σε τόσα είσαι εθισμένη.
- Δεν είναι το ίδιο. Άμα ήταν τσιγάρο θα τον κάπνιζα και κατευθείαν θα τον ξεφορτωνόμουν. Χμ. ίσως να μην έχει και πολύ διαφορά.
- Μην καταστρέψεις κάτι τόσο όμορφο, σε εκλιπαρώ.
- Κι αν με καταστρέφει ήδη αυτό?
- Θα το αντέξεις. Μην αρνείσαι τα συναισθήματά σου για εκείνον.
- Δεν γίνεται αλλιώς.
- Γιατί?
- Γιατί το χειρότερο απ' όλα είναι να αρνιέμαι τη φύση μου.

Everybody's black and white (and some of them rainbows)

"Δεν καταλαβαίνω πως στο καλό γίνεται να είναι δικό σου το μπλογκ. Είσαι το πιο χαρούμενο άτομο που ξέρω. Όταν δεν είμαι καλά είσαι η πρώτη που σκέφτομαι να τηλεφωνήσω. Να με πάρεις με το ζόρι όπως παλιά να τριγυρίσουμε στους δρόμους της Κομοτηνής, να με ποτίσεις αλκοόλ και τσιγάρα, να με πιέσεις να σηκωθώ να χορέψω, να χτυπηθώ, να ξεδώσω, να τραγουδήσω, να φωνάξω. Πως γίνεται εσύ να κρύβεις τέτοια μαυρίλα μέσα σου? Ξέρεις γιατί μου είσαι αγαπητή? Με εμπνέεις να αγαπάω τη ζωή. Ούτε που φαντάστηκα ποτέ μια τέτοια πτυχή του εαυτού σου."

Και πάλι δεν κατάφερα να κοιμηθώ σχεδόν καθόλου. 

Έχω βαρεθεί να ξυπνάω με κλάματα το απόβραδο. 

Ο ίδιος παραλλαγμένος εφιάλτης ξανά και ξανά. 

Οι τύψεις μου τρώνε τα σωθικά και φταις εσύ. 

Βάζω απ' τη μία εσένα και όλα τα υπόλοιπα απ' την άλλη, και η ζυγαριά δεν γέρνει πουθενά, μένει ασάλευτη -αλήθεια πότε έγινες ίσος με όλο μου τον κόσμο?- και δεν ξέρω τι να κάνω, δεν μπορώ να αποφασίσω. 

Πάλι θα καταλήξω να μείνω άπραγη. Πάλι. Πάλι θα αφήσω το ορμητικό ποτάμι να πάει τα πράγματα και τις καταστάσεις όπου θέλει αυτό και θα μένω στην όχθη να παρακολουθώ και να τρελαίνομαι γιατί δεν ξέρω που θα καταλήξει και με τρομάζει να μην έχω τον έλεγχο και με τρομοκρατεί να παίρνω ευθύνες στα χέρια μου.

Οι τύψεις με σκοτώνουν, μα αν μιλήσω πέθανα.

PartyPartyParty

Sick of drugs and dancing feet/Sick of bars where people meet

Αλλά όπως και να το κάνουμε, προσμένουμε το σημερινό πάρτι για να βγούμε απ' την ανία <3

Να βρούμε την ευχαρίστηση και την ηδονή που μας αρμόζει μέσα σε δυνατή μουσική, απίστευτο χορό, πολύ αλκοόλ και λίγο περιστασιακό σεχ, γιατί φοβόμαστε να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο -ή απλά δεν θέλουμε.

Είμαι ακόμα εδώ. Και σε περιμένω.

Επιστρέφει. Αυτό, αυτό το τέρας εννοώ. Αυτό που όταν καθησυχάζεις τον εαυτό σου ότι έφυγε μια για πάντα, επιστρέφει δριμύτερο. Και έρχεται με φόρα. Και κάθε φορά που αποφεύγεις το χτύπημα, ξέρεις ότι θα έρθει ένα χίλιες φορές δυνατότερο.

Και το αλκοόλ και οι ουσίες δε βοηθάνε. Δε βοηθάνε καθόλου πια. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να του δίνουν μορφή και φωνή και εγώ να μένω σύξυλη, ασάλευτη εμπρός του, να μην μπορώ να κρυφτώ πουθενά.

Το σιχαίνομαι αυτό το πράγμα. Με το ζόρι κατάφερα τώρα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Μα είμαι κουρασμένη. Δεν κοιμάμαι. Αχ, πόσο θα 'θελα να κοιμηθώ. Να κλείσω τα μάτια μου να γαληνέψω, να μην κοιτάζω τα φριχτά του μάτια και την απειλητική μορφή που ορθώνεται ξανά μπροστά μου.

Δεν έχω χρόνο όμως. Όχι άλλο χρόνο για να κρυφτώ. Όχι άλλο χρόνο να χαραμίσω κάτω απ' τα σκεπάσματα, μέσα σε ένα σπίτι αχούρι, χωρίς να κάνω τίποτα. Όχι άλλο χρόνο πίσω από ψεύτικα χαμόγελα, πίσω από εκρήξεις θυμού και κακίας, πίσω από σπασμωδικά, διεστραμμένα γέλια. Όχι άλλο χρόνο ζητώντας βοήθεια. Δεν χρειάζομαι βοήθεια. Μπορώ και μόνη μου. Αλήθεια, μπορώ.

"Δεν ξέρω, δεν μου μιλάει πια. Νομίζω άρχισε να χάνεται πάλι. Όλο λέει ότι επιστρέφει εκείνο. Και ότι τώρα παίρνει μορφή. Πως τα πάει με τις εμμονές της?"

God kneels before our crime

Ο θρύλος πως εάν ξεριζώσεις τα φτερά μιας πεταλούδας κερδίζεις την αθανασία, στριφογυρνούσε εμμονικά μέσα στο μυαλό μου, καθώς έφτιαχνα ένα ερμητικά κλειστό κλουβί στην πεταλούδα με τα δάχτυλα του χεριού μου.

Αιώνια ζωή. Ποιος θα ήθελε αιώνια ζωή, αναρωτιόμουν τρίβοντας απαλά το δεξί της φτερό. Ίσως αν είχα την κατάλληλη παρέα να το άντεχα, σκέφτηκα ξεριζώνοντάς το.

Η πεταλούδα ταλαντεύτηκε με σπασμωδικές κινήσεις στη χούφτα μου.

Σύμφωνα με τον θρύλο κερδίζεις την αθανασία σε αντάλλαγμα την ψυχή σου, υπενθύμισα στον εαυτό μου. Άγγιξα νωχελικά το μοναδικό φτερό της, που λίγο μετά είχε γίνει θρύψαλα και σκόνη ανάμεσα στα δάχτυλά μου.

Δεν κέρδισα την αθανασία. Την ψυχή μου την είχα ανταλλάξει καιρό πριν. 

Γλυκός Νοέμβρης

Τα μαύρα της μαλλιά
Τα βαμμένα κόκκινα, ατίθασα χείλη της
Το νεαρό της ηλικίας της
Τα σμαραγδένια, πονηρά της μάτια
Η διεστραμμένη της παιδικότητα
Η ζεστή, λιωμένη σοκολάτα που γλιστρά στα στήθη της
Το αίμα ανάμεσα απ' τα πόδια της
Το μελανιασμένο της κορμάκι
Το σπέρμα μου παντού μέσα της
Ο θυμός της
Η αγκαλιά της
Τα φιλιά της
Το σάλιο, τα υγρά της
Εμμονή μου
Αμαρτία μου
Ευτυχία και δυστυχία μου
Και καίγομαι, καίγομαι, καίγομαι
Και μέσα απ' τις στάχτες μου ξαναγεννιέμαι δίπλα της
Αρρωστημένη μου αγάπη,
Θα σε πονάω όσο σου αρέσει και θα πονάω συνάμα σου
Έρωτά μου, ερωμένη μου
Φως του σκοταδιού μου και σκοτάδι του φωτός μου.

Αδελφότητα του Ευλογών Δαφνοστεφανωμένου Τράγου

Άφησε το μυαλό σου ανοιχτό - Ο Τράγος θα έρθει θα δώσει φως θα δώσει την αλήθεια .

Όλα ξεκίνησαν στις Αρχές του αποκαλυπτικού έτους 2012 ...Συλλάβαμε την υπάρξει της υπερδιαστατικής συνείδησης του Τράγου ...

Στην αρχή ήταν ιδέα , η ιδέα έγινε πράξη και σήμερα το ιερατείο του Ευλογών Δαφνοστεφανομένου τράγου γεννήθηκε .

22/06/12

Οι Μακαρισμοί της Αδελφότητας του Τράγου

I    Μακάριοι οι πεπαιδευμένοι , γιατί αυτοί θα κρατήσουν τα ινία του κόσμου 

II    Μακάριοι οι αμαρτωλοί , γιατί αυτοί θα ξέρουν τις πτυχές της Μιας ζωής

III    Μακάριοι οι ξεχωριστοί , γιατί αυτοί θα αναδειχθούν από τις μάζες

IV   Μακάριοι  οι καταραμένοι , γιατί αυτοί θα γιγνώσκουν τι εστί λύτρωσης

 V    Μακάριοι οι ορμητική , γιατί τίποτα δεν θα τους σταματήσει 

VI     Μακάριοι οι φιλόδοξοι , γιατί θα βαστούν την ελπίδα

VII   Μακάριοι οι αληθινοί , γιατί θα έχουν την ομολογία

VIII  Μακάριοι οι τραγικοί , γιατί θα δουν την ζωή τους με άλλο μάτι 

IX   Μακάριοι οι διορατικοί , γιατί θα είναι έτοιμοι .

X    Μακάριοι οι του Τράγου πιστοί , γιατί θα ζήσουν στην Ιερή ιδέα

XI   Μακάριοι οι δεδιωγμένοι , γιατί στο τέλος αυτοί θα είναι νικητές

XII  Μακάριοι οι πεινώντες και δειψώντες για δικαιοσύνη

XIII  Μακάριοι  οι κυνηγοί , ενός ονείρου πραγματικοί .

πηγή: http://strangecult.blogspot.gr/

Τη  σελίδα της Αδελφότητας του Ευλογών Δαφνοστεφανομένου Τράγου θα βρήτε εδώ: http://www.facebook.com/AiresiTouEulogonDaphnostephanomenouTragou