Σκέφτομαι ότι σε λίγους μήνες θα φύγω απ’ αυτή την σκατόπολη και η ιδέα ότι σήμερα είναι Κυριακή και αύριο έχω σχολείο γίνεται λιγότερο άσχημη.
Βασικά η σκέψη ότι θα φύγω πριν κάτι χρόνια μου φαίνονταν τόσο ουτοπική και δυσκολεύομαι να το πιστέψω ότι θα γίνει πραγματικότητα. Αντίο ανιαρή καθημερινότητα, αντίο ρουτίνα, αντίο ηλίθια βαρετά μέρη που σας έχω αντικρίσει 7463278463 φορές, αντίο αγαπητοί κάτοικοι της κομοτηνής που πραγματικά έχω σιχαθεί 11 χρόνια να σας βλέπω ξανά και ξανά.
Δεν θα μου λείψει (σχεδόν) κανένας σας. Σας μισώ όλους ξεχωριστά, έναν προς έναν. Ή μάλλον όχι. Όχι μισώ. Σας αντιπαθώ/απεχθάνομαι/σιχαίνομαι όλους ξεχωριστά, έναν προς έναν, λοιπόν. Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας. Απλά με ενοχλεί η παρουσία σας. Αλλά προφανώς θα μου περάσει, όταν θα περάσω κι εγώ θεσσαλονίκη και θα μπορώ άνετα να ξεχάσω εσάς και την ανούσια ύπαρξή σας, ενοχλούμενη απ’ την παρουσία των θεσσαλονικιών. Θα έχω νέα άτομα να κράξω, να κοροϊδέψω, να πατήσω κάτω, να παίξω όταν θα έχω κέφια. Και δεν είναι αυτή η κοινότυπη μαλακία που συνηθίζουν να λένε τύπου «Κράζεις τον άλλον για να τον μειώσεις και να νιώσεις ανώτερη». Καμία σχέση αγαπητέ αναγνώστη. Απ’ όλα τα παραπάνω λαμβάνω ευχαρίστηση και διασκεδάζω άπειρα, με τον ίδιο τρόπο που λαμβάνει κανείς ευχαρίστηση και διασκεδάζει άπειρα όταν παίζει στο ps3 το αγαπημένο του παιχνίδι. Δεν νομίζω να παίζεις play station για να νιώσεις ανώτερος, έτσι?
Δεν είμαι μισάνθρωπος όμως, για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Δεν μισώ το ανθρώπινο είδος, απλά με ενοχλεί. Και με ενοχλεί γιατί είμαι μοναχικό άτομο. Με ενοχλεί γιατί άμα κάνεις βόλτες μόνος σου ή κάτσεις σε καμιά καφετέρια μόνος σου ή αν πας σε ένα μπαρ μόνος σου, θα σε κοιτάξουν περίεργα λες και κάνεις κάτι το εξωπραγματικό ή θα έρθουν να στην πέσουν σαν καλά λιγούρια που είναι οι περισσότεροι, διαταράσσοντας την γλυκιά μελαγχολία στην οποία είχες βυθιστεί εξαιτίας της μοναξιάς σου.
Απ’ την άλλη θα μου λείψουν (σχεδόν) όλοι σας. Διότι η μοναξιά είναι γλυκιά μόνο όταν δεν είσαι πραγματικά μόνος σου.
No comments:
Post a Comment