The girl is poison

Υπάρχει άραγε καλύτερο ναρκωτικό απ’ την δύναμη; 

Μια αίσθηση που να σε μεθά το ίδιο με την αίσθηση του ότι έχεις εξουσία, δύναμη ή απλά τον απόλυτο έλεγχο πάνω σε κάτι ή κάποιον; 

Δεν νομίζω να συγκρίνεται με τίποτα.

Δεν συγκρίνεται με τίποτα. 

Αυτή η υπέρτατη ευφορία λίγες στιγμές πριν κατασπαράξεις την ζωή κάποιου. 

Και ο μόνος λόγος που του χαρίζεις αυτήν την ζωή, όταν πέσει στα πόδια σου να σε παρακαλάει, είναι γιατί φοβάσαι μην καταστρέψει και εσένα τον ίδιο αυτή η άρρωστη ευχαρίστηση. 

Και το μίσος εκείνου είναι που είτε θα σε κάνει να νιώσεις θεός, κάτι πολύ ανώτερο, είτε κάτι άψυχο, πολύ κατώτερο ακόμα κι απ’ τον ίδιο τον άνθρωπο. 

Και δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

Να νιώσεις άσχημα που κάποιος ένιωσε κάτι τόσο αρνητικό για το άτομό σου; 

Ή να χαρείς που κάποιος ένιωσε ένα τόσο έντονο και δυνατό συναίσθημα, όπως το μίσος, για σένα;

I could give you...The World.

Μακάρι να μπορούσα να σε πείσω να μείνεις, στοχασμέ μου. Να μπορούσα να σε κρατήσω σφιχτά, σαν τα λόγια που παλεύω να κρατήσω μέσα μου, να μην σου πω.

Μείνε και θα σου δώσω τις ομορφότερες στιγμές μου. Να τις έχεις δικές σου, να ομορφαίνουν την ψυχή σου.

Μείνε και θα σου δώσω την απληστία, την λαγνεία, την πλάνη και τη φιλοδοξία μου. Να έχεις να καταστρέφεις, να ακουμπάς επάνω τους το μίσος σου που φθείρει το κορμί σου.

Μείνε και θα σου δώσω τα πιο κρυφά μου μυστικά. Θα τα ξεριζώσω απ’ τα πιο σκοτεινά σημεία της ψυχής μου, όπου με φόβο μην αποκαλυφθούν τα έχω θάψει, ακόμα ζωντανά.

Μείνε και θα σου δώσω τα μάτια μου. Να σπάσεις τον καθρέφτη, να κοιτάξεις τον εαυτό σου κατάματα όπως τον κοιτάω εγώ.

Μείνε και θα σου δώσω την ψυχρή, παγωμένη μου ψυχή να κρατήσεις. Να την κρατήσεις και να περιμένεις τον ζεστό ήλιο ν’ ανατείλει, μέχρι ο πάγος να λιώσει.

Μείνε και θα σου δώσω τα όνειρά μου, τους στόχους και τις ελπίδες μου. Τι νόημα έχουν όλα όσα θέλω όταν δεν θέλω μακριά σου να τα ζήσω;

Μείνε και θα σου δώσω την νύχτα και τη μέρα. Να γεμίσουν τα όνειρά σου δίδυμα φεγγάρια και ήλιους να σκεπάζεσαι όταν κρυώνεις. 

Μείνε και θα σου δώσω τον κόσμο. Τον κόσμο να τον κρατάς σαν ποτάμι από ρόδα στα χέρια σου.

Ωστόσο πρέπει να φύγεις, στοχασμέ μου. Πρέπει να μ’ αφήσεις να σ’ αφήσω. Αρκεί κάποτε να ‘ρθεις. Μια μέρα να ξανάρθεις. Και θα σε περιμένω. Αναγνωρίζω το άρωμα της ψυχής σου, θα σε καταλάβω, θα σ’ αναγνωρίσω όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Πες μου, τι γλυκά ψέματα ερωτεύτηκες πάλι;

Μισώ τα ψέματα. Τα ψέματα εκείνα που λένε κάποιοι μόνο και μόνο για να σε κοροϊδέψουν και όχι για να προστατέψουν τον εαυτό τους από κάτι.  Αλήθεια τα μισώ. Αν μπορούσα θα σε τάιζα όλα αυτά τα ψέματα –μιας και σου αρέσουν τόσο πολύ απ’ ότι φαίνεται – και όταν πήγαινες τουαλέτα, θα επαναλάμβανα την διαδικασία ξανά και ξανά και ξανά για να τα έχεις μαζί σου σε όλη σου τη ζωή. Γιατί εγώ δεν τα θέλω. Με μπερδεύουν, με παραπλανούν, μου διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα κάνοντάς με να νιώθω χαμένη κάθε φορά, μιας και δεν έχω την κατάσταση υπό τον δικό μου έλεγχο. Μου τσακίζουν την ψυχή κάθε φορά που τα φέρνω στον νου μου, κάθε φορά που μου αραδιάζεις καινούρια.

Και τότε είναι που θέλω να τσακίσω κι εσένα τον ίδιο. Να σε βάλω να κάνεις τσουλήθρα, γυμνός,  σε μια τεράστια λεπίδα, να φρενάρεις με τη γλώσσα και τέλος να πέσεις σε έναν κουβά, ο οποίος θα περιέχει ένα μείγμα από οινόπνευμα και οξυζενέ. Και μετά αφού αιχμαλωτίσω τον τρόμο και τον πόνο των ματιών σου μέσα στα δικά μου, θα σε σκοτώσω. Ποτέ πριν δεν είχα τόσο έντονες σαδιστικές και δολοφονικές τάσεις. Όχι, ψέματα, είχα. Απλά τώρα άρχισαν να ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια.

Δεν μπορεί, και σε σας θα έχει συμβεί. Με ένα άτομο που είναι σημαντικό για εσάς, αλλά δυστυχώς έχει έναν χαρακτήρα σα σκατά. Αρχικά σε κυριεύει μια παράλογη, ακαταμάχητη επιθυμία. Οι κοινότερες λέξεις, οι απλούστερες ιδέες αποχτούν μια νέα, αλλόκοτη όψη. Αυτή η επιθυμία σου είναι αφόρητη -όμως είναι μάταιο να της αντισταθείς. Μετά ωστόσο από μερικές στιγμές, η σχέση ανάμεσα στις ιδέες γίνεται τόσο αόριστη και το νήμα των σκέψεών σου τόσο επίμοχθο που ούτε εσύ δεν μπορείς να καταβάλεις αυτές τις ιδεοληψίες. Περίεργη αίσθηση, το ξέρω. Τρομαχτική.

Ωστόσο δεν θα μπορούσα να σου κάνω κακό. Όσο και να θέλω να σου σαπίσω την ψυχή και να την πατήσω κάτω μέχρι να γίνει ένα με το πάτωμα, δεν θέλω να πονέσεις (γαμώτο). Οπότε ερχόμαστε πάλι στο μηδέν, με εσένα να μην θες να απομακρυνθείς από κοντά μου και με εμένα να  ξαναμπαίνω στην φούσκα του ψεύτικου κόσμου σου, έχοντας σιχαθεί μα και ερωτευτεί τα όμορφα ψέματά σου.

Δεν θα μου λείψει κανένας σας [Σχεδόν]

Σκέφτομαι ότι σε λίγους μήνες θα φύγω απ’ αυτή την σκατόπολη και η ιδέα ότι σήμερα είναι Κυριακή και αύριο έχω σχολείο γίνεται λιγότερο άσχημη. 

Βασικά η σκέψη ότι θα φύγω πριν κάτι χρόνια μου φαίνονταν τόσο ουτοπική και δυσκολεύομαι να το πιστέψω ότι θα γίνει πραγματικότητα. Αντίο ανιαρή καθημερινότητα, αντίο ρουτίνα, αντίο ηλίθια βαρετά μέρη που σας έχω αντικρίσει 7463278463 φορές, αντίο αγαπητοί κάτοικοι της κομοτηνής που πραγματικά έχω σιχαθεί 11 χρόνια να σας βλέπω ξανά και ξανά.

Δεν θα μου λείψει (σχεδόν) κανένας σας. Σας μισώ όλους ξεχωριστά, έναν προς έναν. Ή μάλλον όχι. Όχι μισώ. Σας αντιπαθώ/απεχθάνομαι/σιχαίνομαι όλους ξεχωριστά, έναν προς έναν, λοιπόν. Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας. Απλά με ενοχλεί η παρουσία σας. Αλλά προφανώς θα μου περάσει, όταν θα περάσω κι εγώ θεσσαλονίκη και θα μπορώ άνετα να ξεχάσω εσάς και την ανούσια ύπαρξή σας, ενοχλούμενη απ’ την παρουσία των θεσσαλονικιών. Θα έχω νέα άτομα να κράξω, να κοροϊδέψω, να πατήσω κάτω, να παίξω όταν θα έχω κέφια. Και δεν είναι αυτή η κοινότυπη μαλακία που συνηθίζουν να λένε τύπου «Κράζεις τον άλλον για να τον μειώσεις και να νιώσεις ανώτερη». Καμία σχέση αγαπητέ αναγνώστη. Απ’ όλα τα παραπάνω λαμβάνω ευχαρίστηση και διασκεδάζω άπειρα, με τον ίδιο τρόπο που λαμβάνει κανείς ευχαρίστηση και διασκεδάζει άπειρα όταν παίζει στο ps3 το αγαπημένο του παιχνίδι. Δεν νομίζω να παίζεις play station για να νιώσεις ανώτερος, έτσι?

Δεν είμαι μισάνθρωπος όμως, για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Δεν μισώ το ανθρώπινο είδος, απλά με ενοχλεί. Και με ενοχλεί γιατί είμαι μοναχικό άτομο. Με ενοχλεί γιατί άμα κάνεις βόλτες μόνος σου ή κάτσεις σε καμιά καφετέρια μόνος σου ή αν πας σε ένα μπαρ μόνος σου, θα σε κοιτάξουν περίεργα λες και κάνεις κάτι το εξωπραγματικό ή θα έρθουν να στην πέσουν σαν καλά λιγούρια που είναι οι περισσότεροι, διαταράσσοντας την γλυκιά μελαγχολία στην οποία είχες βυθιστεί εξαιτίας της μοναξιάς σου. 

Απ’ την άλλη θα μου λείψουν (σχεδόν) όλοι σας. Διότι η μοναξιά είναι γλυκιά μόνο όταν δεν είσαι πραγματικά μόνος σου.

Δεν θα σε ξεχάσω. Ποτέ.

Με θλίβει πραγματικά η σκέψη ότι μετά άπο λίγους μήνες δεν θα σε ξαναδώ. Αλλά ίσως το να μου λείπεις να είναι ο καταλληλότερος τρόπος να είσαι κοντά μου. Να νιώθω την παρουσία σου.