Τσίριξα μέχρι να νιώσω το λαιμό μου να σκίζεται
μα έμενα σιωπηλή.
Έτρεξα μέχρι τα πόδια μου να ματώσουν
μα έμενα κολλημένη στη θέση μου.
Έκλαψα μέχρι τα μάτια μου να πρηστούν
μα ήταν ακόμα στεγνά.
Μέσα στη λήθη του μυαλού μου όλα μοιάζουν τρομαχτικά αληθινά
και τα όνειρα πονάνε.
Και να ‘μαι εδώ να ζω με τον χειρότερο μου εφιάλτη…
τον ίδιο μου τον εαυτό.
